New Orleans Dagur 1 (Mars continued)

Þann 19. mars var flogið til New Orleans, Lousiana. Með í för voru Camilla og Óli, og BK og Svala, kærastan hans. Flogið var til Charlotte að þaðan niður eftir. Ferðin gekk svona sæmilega og spenningurinn mikill fyrir að sjá hótelið (sem við pöntuðum á netinu). Og þvílík sjón. Við vorum komin inní mesta skuggahverfi New Orleans, þar sem aðeins blökkumenn bjuggu.... og þá meina ég aðeins! Ekki það að ég hafi neitt á móti blökkumönnum.... margir af mínum bestu vinum eru blakkir. En allavega, þá var þetta mesta skítahótel sem við gátum ímyndað okkur... en það var ódýrt!

Það var ekki eftir neina að bíða, rétt komið hádegi og tími til að kíkja í bæinn. Við ákváðum að fara í strætó. Það var ekkert voðalega skynsamleg ákvörðun. Þá fyrst sáum við að við vorum í svona hverfi, já og svona ca. næstu 5 mílur. Það var horft á okkur eins og geimverur. Líklegast þótti okkur að við vorum fyrsta hvíta fólkið sem kom í þennan strætó í 7 ár. Hvað um það...

Strætóferðin endaði niðrí bæ, í hinum svokallaða French Quarter. Við virtumst vera komin í einhvers konar siðmenningu, sem var vissulega hressandi. Hvað gera svo villtir ferðalangar í framandi borg næst? Jú, við hófum göngu mikla, bæði til að skoða okkur um og einnig til að finna bar. Þetta var bara helvíti fínt eftir allt. Öll húsin svona voða frönsk og sæt. Harpa varð að taka 74 myndir af þeim. Hún hélt líklega að það væri von á heimsendi og húsin myndu ekki verða þarna daginn eftir. En hvað um það... við vorum búin að finna Bourbon Street, gata sem okkur hlakkaði öll til að koma á. Við fundum svo loksins bar. Hann leit afskaplega vel út. Hljómsveit að spila djass í góðu flippi og stemningin ágæt. En þetta var líka dýrasti bar í heimi. Mig minnir að lítill bjór hafi kostað $8. Því var stoppað stutt og farið annað.

Næsta stopp var á píanóbar. Fengum við okkur í gogginn þar og skelltum okkur á happy hour (gleðistund). Svo byrjuðu einhverjir píanógaurar að spila músík. Þeir kunnu sitthvað fyrir sér í þeirri list. Þarna myndaðist mikil stemning og drykkjan var í hámarki. Reyndist þetta var síðasta stopp dagsins. Þarna sátum við tímunum saman og segja má að Íslendingarnir hafi átt staðinn á tímabili. Við fórum meðal annars uppá svið í "höfuð, herðar, hné, og tær". Þá var stiginn trylltur dans og fleira. Vel heppnað kvöld og bara helvíti fínn dagur í New Orleans. Fyrsta deginum var lokið. Tími til kominn að fara uppá hótel og verða hræddur.